Türk sinemasının uygun kalpli ve babacan oyuncusu Hulusi Kentmen’in vefatının üzerinden 31 yıl geçti. Usta sanatçı, böbrek yetmezliği nedeniyle hayatını kaybetmişti.
‘İLKOKULDA SAHNEYE ÇIKTIM, BULAŞTI’
Bulgaristan’ın Tırnova kentinde 20 Ocak 1912 tarihinde dünyaya gelen Hulusi Kentmen, bir müddet sonra ailesiyle Türkiye’ye göç etti ve çocukluğunu İzmit Körfezi’nde geçirdi. İlköğrenime Akçakoca’da başlayan sanatçı, yaptığı bir açıklamada, Akçakoca İlkokulu’nda eğitim görürken sahneye çıktığını belirterek, “Akçakoca İlkokulu’nda bir tiyatro salonumuz vardı. Birkaç kez orada sahneye çıktım. Bulaştı” diyerek sahne ve oyunculuk sevdasının daha o günlerde başladığını lisana getirmişti.
Kentmen Deniz Astsubay Okulu’nda eğitim aldıktan sonra Deniz Kuvvetleri’nde Denizaltıcı Astsubay olarak misyon yaptı. Bir süre kara hizmetine devam eden sanatçı, askerlik vazifesini sürdürürken birinci defa vodvil tipindeki ‘Hisse-i Şayia’ oyunuyla profesyonel olarak sahneye çıktı.
‘BEN ASKERİM OLUR MU?’
Sanatçının torunu Melek Kentmen, verdiği bir röportajda o günlere dair şu bilgileri aktarmıştı:
“Denizaltı vazifesinden sonra deniz dikimevine tayin olan dedem, boş vakitlerinde arkadaşlarının halkevindeki tiyatro provalarına gidiyor. Refik Ahmet Nuri Bey’in ‘Hisse-i Şayia’ isimli oyununu sahneye koyacaklar fakat bir kişi eksik. Oyunun rejisörü, Kent Tiyatrolarından Reşit Baran, her provayı kaçırmadan izleyen dedeme teklifte bulunuyor. Dedem, ‘Ben askerim olur mu?’ dediğinde de cevabı ‘Olur canım, olur. Bu da devlet işi. Halkevi bir nevi resmi daire’ deyince kararını veriyor.”
Hulusi Kentmen, İdeal Erakalın’a yaptığı bir açıklamada deniz tutkusuna ait şunları lisana getirmişti:
“Yavuz (Zırhlısı) yaralı, şimdi tamir edilmemiş. Bütün ihtişamıyla İzmit’te yatardı. Biz, o zamanda ortaokula gidiyorduk. Aşağı üst sınıfın yarısı denizci olmaya heves ederdi. Deniz tutkusu öncelikle Körfez’de oturuşumuzdan geliyor. Ayrıyeten babamın bir sandalı vardı. Onunla bir arada balığa sarfiyat, ona yardım ederdim. Bahriyelilerin o afili kıyafetleri ve denizin yosun kokusu yok mu, o değişik bir şey.”
‘SEVEREK ALMIŞTIM’
Usta oyuncu, 1938’de Refika Kentmen ile evlendi. Çiftin Volkan ismini verdiği oğlu 1942’de dünyaya geldi. Refika Kentmen, yaptığı bir açıklamada, eşinin canlandırdığı karakterlerdeki üzere güzel ve sevilen biri olduğunu belirterek, “Hulusi, herkes tarafından çok sevilir, sayılır. Herkes onu ‘baba’ diye sever. Ben de çok severim. 53 yılımı vermişim, sevilmez mi? Severek almıştım zaten” sözlerini kullanmıştı.
Emekliliğinin akabinde kendisini büsbütün tiyatro ve sinemaya adayan sanatçı, halkevleri, Ses Tiyatrosu ve Kent Tiyatrolarında sahneye çıktı. Sanatçı, “Hulusi Kentmen Tiyatro Topluluğu” ile turnelere çıkıp birçok yerde oyun sahneledi.
İlk sefer 1942 imali bir sinemada kamera önüne geçen Kentmen, İhsan İpekçi’nin senaryosunu yazdığı, seslendirme sanatkarı ve direktör Ferdi Tayfur’un “Senede Bir Gün” isimli sinemasıyla yükselişi yakaladı.
Kentmen, 1948’de “İstiklal Madalyası”, 1949’da “Şehitler Kalesi”, 1950’de “Estergon Kalesi” ve “Zülfikar’ın Gölgesinde”, 1951’de “Barbaros Hayrettin Paşa” sinemalarında rol aldı. Komiser, esnaf, hakim ve fabrikatör rollerinin aranan yüzü olan sanatçı, 1942’den 1988’e kadar 500’e yakın sinemada rol aldı.
DÖNEMİN ÜNLÜ İSİMLERİYLE BİREBİR FİMLERDE ROL ALDI
Başarılı oyuncu, mesleği boyunca Adile Naşit, Münir Özkul, Kemal Sunal ve Tarık Akan’ın yanı sıra devrin neredeyse tüm ünlü isimleriyle birçok sinemada oynadı.
İyi sinemanın düzgün senaryo ile mümkün olacağını savunan Kentmen, bir röportajında neden “iyi” rollerde yer aldığını, “Hem güldürüye hem drama ahenk sağlayabiliyorum. Yalnız berbat adam oynayamıyorum. Zira tipim, makus adama müsait değil. Bir sefer oynamaya kalktım, bir şeye benzemedi.” kelamlarıyla söz etmişti.
Yazar, oyuncu ve araştırmacı Sunay Akın, “Önce Çocuklar ve Kadınlar” kitabında, sanatkarla ilgili bir anısını şu sözlerle aktarmıştı:
“Sert görünümlü lakin âlâ yürekli ve ekseriyetle de fabrikatör baba rolünde görürüz onu. Hulusi Kentmen’den kelam ediyoruz doğal ki! Bu ortada, kendimize bir torpil geçelim ve son sınıfı okuduğum Koşuyolu Kazım İşmen Lisesi’nden meskene dönerken, Kadıköy otobüsünde Hulusi Kentmen ile sık sık karşılaşıp sinema sohbetlerine daldığımı da bir martı üzere periskopun üstüne konduralım.”
KEMAN ÇALMAYI SEVİYORDU
Pala bıyıkları kadar tatlı sert ve babacan yapısıyla seyircinin gönlünü kazanan Hulusi Kentmen, 1978’de ‘Yorgun Savaşçı’ ve 1985’te ‘Acımak’ dizilerinde de rol aldı.
Keman çalan ve fotoğrafçılıkla da yakından ilgilenen oyuncu, 20 Aralık 1993’te böbrek yetmezliği nedeniyle vefat etti ve cenazesi Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi.
Hulusi Kentmen’in rol aldığı sinemalardan kimileri şöyle:
Paranın gücü”, “Acı Su”, “Donanmanın Gülü”, “Şabancık”, “Taşı Toprağı Altın Şehir”, “Ah Bu Ne Dünya”, “Bıktım Her Gün Ölmekten”, “Meraklı Köfteci”, “Ah Bu Gençlik”, “Minik Cadı”, “Ateş Böceği”, “Ah Nerede”, “Üçkağıtçılar”, “Baba Bizi Eversene”, “Kara Murat Vefat Emri”, “Yumurcak”, “Uyanık Kardeşler”, “Yalancı Yarim”, “Vurgun”, “Keloğlan ile Cankız”, “Öksüzler”, “Sev Kardeşim”, “Yumurcağın Tatlı Rüyaları”, “Ali Baba Kırk Haramiler”, “Sezercik Yavrum Benim”, “Ayşecik Yuvanın Bekçileri”, “Bir Katil Sevdim”, “Denizciler Geliyor”, “Sevgili Öğretmenim”, “Şoförün Kızı”, “Çanakkale Aslanları”, “Kendini Arayan Adam”, “Güllü”, “Sosyete Şakir”, “Gönül Avcısı”, “Sevimli Haydut”, “Vatan Uğruna”, “Meçhul Kahramanlar”, “Efelerin Efesi”, “İstiklal Madalyası.
(ANADOLU AJANSI)