Nivîseke ji bo agahdarî û spasiyê
Bi rastî rêveberiya dewleteke ku xwedanê angaşta demokratîkbûnê ye, divê tiştên wiha eletewş neke. Heke bi rastî hinek şik û gumanên xurt hebin jî, dikarin gazî wan kesan bikin û îfadeya wan bigirin.
Jî
Hulhula gel e
Li kolanên Amedê atmosferek biguman û dudilî hikma xwe kiriye. Ger dîsa Erdogan bêje me çareserî kir dolaba cemedê, ew ê gel şaş û mat nemîne, gel bi her awayî amade ye. Hêvî û bêhêviyê dihewîne.
Şêrîn e, xweş e, berxwedêr e
Mesken ziman zimanek qedîm e, xwedî kokekî xurt û kûr e. Tabana ku dersên kurdî werin hilbijartinê, qet nebe nifşên nû elîfbeya xwe nas bikin û fêr bibin, istikrar zimanê xwe sehbikin, qirika xwe nas bikin.
Serboriya trajîk a zimanekî: Bişaftin, siyasete bişaftinê û xwe-bişaftin
Şayet kurd di perwerdeya zimanê zikmakî de hetanî dawiyê israr nekin û her wiha zimanê kurdî li herêmên kurdan nebe zimanê fermî; li sûk û bazarê nifşên pêşiya me yê beramberî xetereyeke mezin bimînin.
Roja Zimanê Dayikê pîroz be!
Ji mêj ve gotine; “Pêdivî maka dahênanê ye!” Îro ne pêdiviya rayedarên Tirkiyê, pêdiviya kurdan bi pîrozkirina vê rojê heye. Ji ber ku zimanê kurdî wekî berfa li ber tavê roj bi roj dihêle.
Li pey şopa qencî û xerabiyê
Hêz mîna rûbarekî gur û geş e, bi bendavekê pêşî lê were girtin vediguheze enerjiyeke kêrdar, lê şayet mesken gumrehî neyê kontrolkirin ziyanê dide der û dora xwe. Hêza meriv jî wisa ye.
Mafên mirovan ên zimanî
Îcar qala çareserî û demokrasiyê dikin. Xuya ye ku demokrasiya wan wekî “demokrasiya Romayê” ye; demokrasî bi cilde ji bo wan kesan e ku “bi tirkbûna xwe bextewar in”.